Kale kip

Dus die klant vraagt aan mij “zou je iets voor mij willen pakken? Ik kan er niet bij.”  Hulpvaardig als ik ben loop ik mee en vis twee blikjes cola van achterin de onderste plank. “Ja weet je, toen ik jouw leeftijd was kon ik mezelf ook nog zo opvouwen maar op je vijftigste gaat dat niet meer hoor.”  Ik ben even stil maar besluit niks te zeggen 🤪

Een week later weer een. “Mag ik wat vragen? Kun jij je nog helemaal dubbelvouwen?” “Jazeker mevrouw.”  “Ik moet iets hebben van de onderste plank maar mijn benen kunnen dat niet meer.” Ik vis deze keer twee pakjes rookworst van -uiteraard- weer de onderste plank.  No problemo.  “Soepeltjes hoor.” Zegt de mevrouw. “Ja jij bent nog jong maar ik ben al zevenenveertig dus dan is die soepelheid wel weg.”

Ik heb een goeie week blijkbaar. Nog meer veren in mijn reet en ik kan niet meer normaal lopen. Om nog maar niet te spreken van de kip die al die veren moet doneren. Arreme dier.

Je kent dat wel (hoop ik :D )

Compliment taken 🙏

Vorige
Vorige

Mensen

Volgende
Volgende

Ouwe doos