Mensen

Zittend op mijn balkon kijk ik naar de mensen. We zitten in een hotel in Brussel. Luxe wijk. Je ziet het ook meteen aan de mensen. De meeste goed gekleed. Heel af en toe komt er een joggingbroek/hoody/t-shirtje er onderuit-type langs. Heel anders dan in Nederland. Dat ziet er toch wat meer casual uit. Maar hier doen mensen echt hun best. De meesten lopen echt gestyled. Van tas tot schoenen tot kapsel. Helemaal goed. Nou dragen ze hier ook veel dure merken. En een Armani pak oogt toch net wat anders dan de C&A. Waar ik overigens niks aan af wil doen want die hebben prima kleding. Voordat we dat weer krijgen. Haha.

De straat waar ik ben is net buiten de drukke winkelstraat. Heerlijk rustig. Maar toch zijn er altijd mensen op straat. Het maakt niet uit of je nou om vier uur ‘s nachts op je balkon staat of om drie uur ‘s middags. Er is altijd wel iemand.

Grappig hoe groot de verschillen zijn zo net over de grens. De verschillen zijn subtiel. Zo lopen de mensen hier altijd kalm. Vaak in setjes. En wat me erg verbaasde…ze wachten hier braaf voor het stoplicht. Zelfs om vier uur ‘s nachts. Wat ik me ook wel kan voorstellen want zoals gezegd is er altijd wel verkeer. En vooral de taxi’s willen nog wel eens lekker doorkarren.

Voor mij zijn al die mensen verhalen. Wat beweegt ze? Waar gaan ze naartoe? Wat is hun verhaal? En ik hoef het niet echt te weten. Vaak heb ik al lol genoeg aan mijn eigen ideeen erover.

- Zoals de twee oudere heren die net aan komen wandelen. De een in een korte roze sportbroek met bijpassend roze shirtje. De andere in een degelijke lange dunne joggingbroek. Keurig jasje erbij. Ik stel me zo voor hoe dat gegaan kan zijn. “Dag Henk. (Of Jean-Paul) jij wandelt toch ook altijd? Zullen we eens samen gaan?” “Nou lijkt me gezellig. Pik jij mij dan op om tien uur?” En daar staat Jean-Paul dan om tien uur voor de deur. In een iets te strak roze sportpakje. Dat was misschien dan toch niet helemaal wat de degelijke meneer verwacht had. Maar ja, het is te laat.

Later komen we ze tegen bij de Carrefour. Het blijkt een stel. Maar het idee was leuk :D

- Naast ons hotel is een gebouw vol met ghanezen. Een bont gezelschap. Hele families gaan daar naar binnen. Ik geloof dat de helft werkt als bezorger voor uber. Ze vertrekken regelmatig op de bijpassende fietsen. Om half drie ‘s nachts komt er een meneer aanlopen met een enorm bord op zijn hoofd. Keurig afgedekt met zilverfolie. Wat zou er onder zitten? Ik hou nogal van de buitenlandse keuken dus ik ben altijd benieuwd. Hij loopt onder mijn balkon door maar ik ruik niks. Helaas. Misschien zijn het ingrediënten? Het klinkt als rijst als hij loopt maar dat kan ook de aluminiumfolie zijn. Kippen wellicht? Het bord is minstens 60 cm in diameter. Dat zijn moeder hem niet weg liet gaan zonder een ‘klein’ hapje eten mee te nemen. Zoiets? Hij gaat het Ghana huis in. Hij heeft nogal vertrouwen in de maat van de deur want met het bord nog op zijn kop gaat ie naar binnen. Het gaat goed.