E.F.T.
Wat ik steeds ontdek als ik in Ikaria ben is dat ik mijn eigen ritme begin terug te vinden. Nou hoeven we daar natuurlijk niks. Nou ja, niks is niet helemaal waar. We hebben natuurlijk les. En huiswerk. Nogal. Maar daarnaast wordt alles voor ons geregeld. Er wordt voor ons gekookt, als we ergens heen willen worden we gereden. Helemaal goed. Dus alle tijd om te doen wat je leuk vindt. En dat gaat helemaal vanzelf.
Ik zit op mijn berg te staren naar de overkant als iemand met me begint te kletsen. Het wordt een spontane EFT sessie. Voor wie het niet kent, EFT is een techniek die gebruik maakt van bepaalde meridiaanpunten. Een beetje zoals acupunctuur maar dan zonder naalden. Je tikt met je vingers op bepaalde punten. Ontzettend effectief, erg makkelijk en vooral leuk. Vooral omdat het echt meteen effect heeft. Dat maakt dat zo’n sessie altijd vrolijk eindigt. Wat het onderwerp ook is. Bij EFT kan dat echt uiteenlopen van angst voor spinnen tot en met diepere trauma’s. Niet dat nou perse in één sessie alles opgelost moet zijn maar de opluchting is er altijd.
Na de sessie besef ik hoe leuk ik het ook alweer vond om dit te doen. Jaren niet gedaan met mensen omdat mijn focus ergens anders lag. Maar het is blijkbaar net als fietsen. Je verleert het niet. Ik speel met de gedachte…. ‘Zal ik weer groepjes doen?’. En op het moment dat ik dat denk krijg ik een appje vanuit Nederland. Of ik een EFT sessie wil doen. Ja dat wil ik wel. Omdat ik nog braaf aan mijn Griekse lessen moet besluiten we de sessie te doen wanneer ik weer in Nederland ben.
Wanneer ik later met Grigoris zit te praten zegt hij “waarom kom je niet hier je groepjes doen? De locatie is ideaal” Ik zit even stil te zijn. Daar was ik gewoon serieus nog niet bij op gekomen. Maar de stroom is blijkbaar aan. Van alle kanten komt het ineens naar me toe.
Nou ben ik in oktober weer in Ikaria dus wie weet. Mochten er mensen zijn die er dan toevallig ook zijn en graag EFT willen leren stuur me dan even een berichtje. Dan kijk ik wat ik kan regelen 🤩
Τα λέμε