Kattebeest

Nou ik zit dus weer gezellig onschuldig op de bank als ik zie dat een van mijn katten zijn staart ineens niet meer gebruikt. Hij zit akelig scheef, hangt vanaf het midden slap en hij weigert hem omhoog te doen. (Ken je dat?) Nou is het een mannetje dus ja…. Maar hij is nog vrij jong dus dat verwacht je dan nog niet :D.

Uiteraard gaan we gelijk van het ergste uit. Ik knijp voorzichtig in het puntje. Geen reactie. Maar in het midden vindt ie het echt niet leuk. Hij doet ook echt een beetje zielig. Wil niet eens naar boven als ik de deur voor hem openzet. Net voordat ik naar bed wil gaan begint ie er aan te likken. Ik zeg nog dat ie dat niet de hele nacht vol moet houden omdat ie anders een kale plek krijgt maar ja, dit is dezelfde kat als die in het ‘chipito’s’ verhaaltje en hij spreekt nog steeds geen mens. Hij gaat gezellig door met likken. Gelukkig houdt ie er na een tijdje mee op dus ik besluit dat ik veilig naar bed kan gaan.

De volgende ochtend is ie nog steeds zielig. Hij zit op de vensterbank rustig te zijn. Das niks voor hem. Even twijfel ik of ik zijn eten naar hem toe zal brengen maar ik besluit het niet te doen. En zowaar….hij staat op en loopt naar het bakje. En hoeraaa. De staart beweegt een beetje. Nog niet erg fanatiek maar hij werkt nog. Hij heeft toch een klein kaal plekje ontwikkeld en we kunnen nu zien dat er een gaatje in zijn staart zit. Omdat ik naar mijn werk moet belt mijn dochter de dierenarts. Die willen hem graag vandaag nog zien. Maar dat gaat hem niet worden. De dierendokter voorspelt eventuele doem en rampspoed maar ik heb zijn staart zien bewegen dus ik denk niet dat die er gelijk af zal vallen.

De dag erna gaan we met makke bor dan eindelijk op avontuur. Op weg ernaartoe heeft kattebeest een miljoen vragen. “Waar gaan we heen? Wie is daar? Wanneer zijn we er? Waarom moet ik mee?” Hij miauwt zich suf. Het is ook een gezellige kletsekat.

Bij de dierenarts wil ie eerst weer weten wat er allemaal gebeurt maar hij vindt het ook wel weer gezellig. Het valt ook allemaal mee. Waarschijnlijk is er een blaasje geknapt wat gewoon erg pijn deed. Hij heeft wel een beetje koorts dus gewapend met antibiotica en een smaakvolle pijnstiller gaan we weer richting huis.

Thuis licht ie meteen de andere katten in. Die zijn niet zo geïnteresseerd. Loyd ruikt even aan zijn reismandje. Souf gaat er eventjes in zitten. Als ze dat nou een keer zou doen wanneer ze naar de dierenarts moet…!! Die is dus echt nog nooit geweest wegens onvangbaar. De lieverd.

Na zijn eerste pil knapt ie aanzienlijk op. Hij krijgt gelijk praatjes en besluit dat ie wel weer achter Souf aan kan. Na wat rondjes door het huis keert de rust dan eindelijk weder.

Op naar het volgende avontuur